Middenin de Bijlmer bevindt zich een gastvrije en spirituele plek, namelijk het Kleiklooster. Dit biedt opvang, activiteiten, een kapel voor gebed en een buurtkamer. 

Bekijk dit filmpje: 
http://www.at5.nl/gemist/tv/275/23251/-

"Ik zag de Bijbel alleen als boek met principes"

Missionair werker richt zich op nieuwe generatie
"Het Evangelie is in Amsterdam geen vreemd verhaal. De uitdaging is nu om te benadrukken dat de levende God zich aan ons wil openbaren," zegt Bram Krijgsheld. Onlangs is hij met zijn vrouw Willeke ingezegend vanuit de vergrijsde Vrije Evangelische Gemeente om in de 'Rivierenbuurt' aan de slag te gaan als missionair werker. Op den duur moet een nieuwe gemeenschap ontstaan. "Er moet ruimte ontstaan voor een nieuwe generatie."

Halverwege zijn studieperiode ging Bram op zoek naar God. "Toen ben ik echt de Bijbel gaan lezen, heb ik een Alpha-cursus gevolgd en legde belijdenis van het christelijk geloof af." De honger naar verstaan van het Evangelie nam toe. Na vier jaar werkend leven besloot het echtpaar Krijgsheld om hun banen en de huur van hun flat in Den Haag op te zeggen en naar Redcliffe College, een Bijbelschool in Engeland te gaan. "Daar heb ik God als levende God leren kennen," vertelt Bram. "Ik benaderde de Bijbel systematisch. In Engeland begon ik Gods Woord te zien als een getuigenis van de Schepper. Uit die getuigenissen zijn niet zomaar principes af te leiden, maar leren we God kennen. Toen dat naar binnen sloeg sprong ik een gat in de lucht. Willeke en ik zeiden tegen elkaar: 'Hier moeten we mee aan de slag gaan'."

Einde oefening
Ondertussen zocht in Amsterdam een kleine kerkelijke gemeente, waar de gemiddelde leeftijd 73 jaar is, naar missionaire werkers. Die vacature kwam op het pad van Bram en Willeke. "Men stond er heel realistisch in: als er niets gebeurt, is het over een aantal jaar einde oefening. Bovendien zijn zij ervan overtuigd dat het Evangelie doorgegeven moet worden." En zo ontstond er een hernieuwd avontuur: door het leggen van relaties en delen van Gods liefde bouwen we aan een nieuwe geloofsgemeenschap in de ‘Rivierenbuurt’. "We hebben het hier over een gebied met bijna 28.000 mensen," maakt Bram duidelijk. "Het is van groot belang dat in zo'n grote wijk de mogelijkheid blijft bestaan om een christelijke gemeente te kennen."

Waarom is er niet voor gekozen om buitenstaanders toe te voegen aan de vergrijsde kerk? Bram: "De situatie kan ontstaan dat een bestaande kerk geen aansluiting meer vindt met haar omgeving. We zien om ons heen steeds meer mensen, die op een andere manier hun leven met God inrichten. We willen ruimte maken voor een nieuwe generatie. Zo'n proces begint met gebed," vindt de 30-jarige missionair werker. "Dit missionair project begonnen we met twee bidstonden in de week. We geloven dat God al aan het werk is in dit gebied. Om mensen te bereiken, bidden we om arbeiders." Bram onderstreept dat hij niet activiteitsgericht aan de slag gaat, maar vanuit huis contacten wil leggen met inwoners van de 'Rivierenbuurt'.

Niet alleen rationeel
"God is in ieder mens bezig, ook in Amsterdam," is de stellige overtuiging van Bram. Hij merkt op dat het Evangelie geen nieuw, of vreemd verhaal is voor Amsterdammers. "In rationeel opzicht is die boodschap bekend. We moeten ons gaan realiseren dat we niet alleen een verhaal verkondigen, maar ook de levende God, die Zichzelf openbaart. Onze uitdaging is om daar de nadruk op te leggen. Die boodschap moet gepaard gaan met echtheid en authenticiteit. Uiteindelijk is God niet te beredeneren. Hij is levensecht. Aan velen, die bekend zijn met het Evangelie, heeft God zich nog niet geopenbaard." Bram hoopt een bijdrage te kunnen leveren door middel van gebed en dit missionaire project.

De Vrije Evangelische Gemeente werd in 1856 gesticht door ds. Jan de Liefde, ook oprichter van Tot Heil des Volks en schrijver van bekende geestelijke liederen.

Bron: Blog Protestantse Diaconie Amsterdam, 13-1-2011.

Ook in Amsterdam wonen en werken duizenden migranten die illegaal naar Europa zijn gereisd.
Het Parool schenkt in de kunstbijlage van 5 januari aandacht aan migranten die illegaal naar Europa zijn gereisd. Henk Wildschut laat in zijn fotopublicatie zien hoe mensen overleven in tentjes, gedreven door de hoop op een beter bestaan. Hij weet de kracht en de schoonheid van hun overlevingswil overtuigend in beeld te brengen.

Het is goed om deze beelden van de rafelranden van Europa en van de illegale migratie te zien. Goed om te weten is ook: Het merendeel van de illegale arbeidsmigranten komt een stuk minder spectaculair Europa binnen. Niet via een bootje over de Middellandse Zee, niet bivakkerend in kleine tentjes maar met een toeristenvisum via Schiphol. Ook in Amsterdam zijn er arbeidsmigranten zonder papieren, naar schatting tussen de 10.000 en 20.000. De meesten van hen hebben gewoon werk, vaak als schoonmakers bij mensen thuis. Zij wonen in onderhuur bij vrienden of familie. Ze werken hard en keren in de meeste gevallen na verloop van tijd weer huiswaarts.

^ foto: Feest van het Wereldhuis in tuin Amstelhoven

Er zijn in Amsterdam ook mensen die hen ondersteunen. Gelukkig is dit in Nederland niet illegaal. Het Wereldhuis , een project van de Protestantse Diaconie Amsterdam, is zo’n plek voor ongedocumenteerden en hun vrienden. Er is ruimte voor bijscholing en ontmoeting. En hulp voor wie dat nodig heeft.

Een van de initiatieven in het wereldhuis is de groep ‘redocumented’. Grafisch vormgeefster Annette Kouwenhoven heeft onlangs samen met vijftien migranten een fotoboek uitgegeven. De schoonmakers brachten hun leven zelf in beeld. Hun foto’s zijn van een grote schoonheid, misschien juist door hun alledaagsheid: het biljet van Euro 50 met het briefje “for the cleaner”, de avonden thuis achter de computer, skypen met familie in het thuisland.

Leven zonder papieren, zonder sociaal vangnet is een kwetsbaar bestaan en niet iedereen weet zijn of haar droom van een beter bestaan waar te maken.
<< Publicatie Redocumented

Onze samenleving is aan het verharden, de Rechtse Hobby: ‘vreemdelingen belasteren’, krijgt ruim baan. De vruchten van illegale arbeid plukken we liever zonder er woorden aan vuil te maken. Daarom doen tegengeluiden zoals dat van Henk Wildschut zo goed.

De publicatie van ‘redocumented’ is te bestellen via www.wereldhuis.org

Evelyn Schwarz, projectleider het wereldhuis

Hij was actief in de homoscene. Tot Richard Oostrum als "volstrekt ongelovige" een kerk in liep. Want toch was hij op zoek naar God. Hij liep vast in het leven, maar mocht het Evangelie horen in een kerk te Amsterdam. "Ik zei ja tegen God, en Hij zei ja tegen mij." Sindsdien maakte Richard radicale keuzes in zijn leven. Zo kwam hij tot de overtuiging dat God in de Bijbel homoseksualiteit niet goedkeurt. "Toen ik organisaties verliet waar ik als homo actief was, zeiden mijn vrienden: 'We zien je wel terug. Ben je homo, dan blijf je homo'. Ik kwam er achter dat mijn identiteit niet lag in mijn homoseksuele gevoelens. Ik ben namelijk een kind van God." Inmiddels is Richard getrouwd en heeft een kind. Vanuit zijn achtergrond geeft hij nu een cursus pastoraat bij Different.

Richard: "Different is ervan overtuigd dat een leven met Christus perspectief biedt voor mensen met een homoseksuele gerichtheid. Different wil kerken en christenen dan ook helpen homoseksualiteit bespreekbaar te maken en dit onderwerp een plek te geven binnen het pastoraat en de kerkelijke gemeente. Naast de spreekbeurten en workshops die Different al jarenlang verzorgt, bieden wij nu ook de cursus ‘Pastoraat en homoseksualiteit’ aan. Het doel van deze cursus is de deelnemers te helpen een visie op homoseksualiteit  te ontwikkelen die recht doet aan de Bijbel en die hen helpt oog te krijgen voor vragen en noden waarmee ze in de omgang met mensen met een homoseksuele gerichtheid te maken krijgen. De deelnemers worden getraind in verschillende pastorale vaardigheden die van pas komen in de begeleiding van mensen."

"Mensen met homoseksuele gevoelens doen er goed aan hun gevoelens onder ogen te zien, maar hoeven homoseksualiteit niet te aanvaarden als identiteit," zegt Richard Oostrum. "Christenen baseren hun identiteit op wie ze zijn in Christus. Het feit dat iemand zich aangetrokken voelt tot mensen van het eigen geslacht, is een aspect van iemands persoonlijkheid. De gevoelens zijn reëel en dienen serieus genomen te worden, maar je bent meer dan wat je voelt.Ik maak me daarom zorgen over de opvatting dat, zoals het voor iemand met een heteroseksuele gerichtheid normaal is een relatie aan te gaan met iemand van het andere geslacht,  het ook voor iemand met een homoseksuele gerichtheid normaal moet kunnen zijn een relatie aan te gaan met iemand van het eigen geslacht."

"Kerken hebben vaak de vraag: 'mag het nou wel, of mag het nou niet?' Ik vind dit een voor de hand liggende vraag, maar toch ergens simplistisch. Er wordt namelijk niet gekeken naar de wortel van homoseksualiteit, of naar de personen die met homoseksualiteit worstelen. De echte problematiek wordt zo weggedrongen. In de pastorale cursus besteden we hier aandacht aan," aldus Oostrum.

"Toen ik tot geloof in Jezus kwam vond ik, als iemand die homoseksuele gevoelens een plaatst in zijn leven moest geven, de verschillende christelijke visies op homoseksualiteit misleidend. Ik was tot de conclusie gekomen dat God een seksuele relatie heel duidelijk bedoeld heeft voor het huwelijk tussen  een man en een vrouw. Het was dan ook geen makkie, ik had daarin een  kruis te dragen, maar samen met andere mensen die mij hielpen kon ik het aan en verdiepte het me relatie met God uiteindelijk."

Klik hier om naar de website van Different te gaan.