Een reflectie op kerkelijke samenwerking
‘Als je snel wilt gaan, ga dan alleen. Als je ver wilt komen, ga dan samen.’ Dit Afrikaanse gezegde wordt ook toegepast op christelijke gemeenten. Er zijn immers maar weinig gemeenten die niet bij een vereniging, kerkverband of netwerk horen. Maar hebben we het motief voor kerkelijk samenwerken wel scherp? Weten we welke wijze van samenwerken het meest vruchtbaar is? Hebben we helder welke focus de beste is? En waar we vooral zullen samenwerken: lokaal of breder? Dit artikel is een bondige reflectie op deze vier vragen.

Voor deze bespreking hanteer ik twee uitgangspunten. Ten eerste: ik denk vanuit een lokaal functionerende christelijke gemeente. Hartelijk onderstreep ik het belang van christelijke organisaties voor het Koninkrijk van God. Maar de gemeente zie ik als de belangrijkste vertegenwoordiger van dat Koninkrijk. Als je ergens dat Koninkrijk zou moeten kunnen zien en ervaren, dan is het daar. Ook zie ik de gemeente als het belangrijkste middel om dat Koninkrijk uit te breiden. Mijn tweede uitgangspunt luidt: de roeping van de christelijke gemeente zie ik primair als een missionaire. Zeker, elke gemeente dient ook een pastorale en diaconale gemeenschap te zijn, met zorg voor de eigen leden en aandacht voor geestelijke groei. Ik heb echter gemerkt dat als de richting van de gemeente missionair is, deze andere eigenschappen haast automatisch volgen, wat andersom niet zo is.

[...]

Lees hier het hele artikel (pdf)