Vorige week begon op Nieuwwij.nl een briefwisseling tussen twee spraakmakende theologen: Tom Mikkers en Rikko Voorberg. Mikkers (1969) is algemeen secretaris van de Remonstrantse Broederschap, Rikko Voorberg (1980, foto: DP51.nl) is o.a. voorganger van de PopUpKerk.
 
In zijn eerste brief legde Mikkers de focus op de interpretatie van heilige teksten, oude theologische conflicten en homoseksualiteit in de kerk. Vandaag reageert Rikko Voorberg op deze brief. Lezers van de brieven zijn van harte uitgenodigd mee te denken en te reageren!
 
Beste Tom,
 
Hartelijk dank voor je persoonlijke brief. Je beschrijft in je boek ‘Het voelt echt goed’ hoe een spiritualiteit van verdraagzaamheid eruit zou kunnen zien en hoe uitersten verbonden zouden kunnen worden. Jouw openingsbrief vind ik daarvoor een mooie aanzet. Daar ga ik graag op in. 
 
Je dient in je brief twee ‘hete aardappels’ op. En daar zit ik dan gelijk een beetje mee, want ik ben hier nauwelijks mee bezig. Niet omdat het niet relevant is. Ik heb ook weleens een column geschreven over de binnenkerkelijke discriminatie van homoseksuelen. Maar eerlijk gezegd is dat het dan wel. De vrouw in het ambt, een huwelijkse zegen over een homohuwelijk of de betekenis van die belijdenisgeschriften, ze spelen nauwelijks in mijn werkveld. De vraag die mij voortdurend voorligt, is of ik iets zinnigs kan zeggen over sociale eenzaamheid, de vernietiging van de planeet, vluchtelingenstromen, uitbuiting, raciale discriminatie en geweld. Mijn ‘Mijn God’-campagne zou dan ook meer iets zijn als: (mijn) God gebruikt geen militairen, sorry jongens. En: (mijn) God komt Iphonekindjes bevrijden uit onze westerse klauwen. Of: Mijn God drinkt koffie met onze oma’s en wacht op bezoek. Want wat hebben we in vredesnaam aan een ‘ruimdenkende God die niet zo moeilijk doet als je denkt’ als de wereld in de fik staat? Ik ben benieuwd hoe jij daar tegenover staat.