Christen & Homo – flirt tussen schip en wal

Geplaatst 8 aug 2011 03:59 door De Stadslamp Amsterdam   [ 8 aug 2011 04:04 bijgewerkt ]
Inger van Nes, 7-8-2011.

Lokatie: Amsterdam, de eerste zaterdag van augustus.
Weer: luchtvochtigheid = 77 % , één stortbui op komst.
Wat we doen: meevaren met het Heilig Bootje.
Wat we horen: Hálleluja (Halleluja, Halleluja), Amazing Grace,
Blessed be the Name, Oh Happy Gay. En dan nogmaals.
Wat we zien: zwaaiende, lachende en dansende mensen,
één duim die naar beneden gaat, applaus en verwondering.
——————————————————————————————————
Nerveus en gespannen fiets ik naar de haven. Er hangt iets in de stad, dreunende muziek rolt over het water.
In mijn zeven jaar Amsterdam heb ik nog nooit de Canal Parade gezien, laat staan vanaf een boot.
In de haven ontmoeten wij elkaar. Homo’s, hetero’s, christenen, man en vrouw: mensen die anders zijn omarmen.
Homo zijn in de kerk is één ding. Christen zijn in de stad een tweede. Al het anders-zijn komt samen, hier, nu.
Wat zullen ze van ons denken, hoe zullen we ons voelen, bekeken door tienduizenden?

Aan boord breekt een schaar onze spanning en deelt onze passie voor de rode T-shirts.
Dansen willen we, dansen moeten we. Stilzitten is geen optie.
De grote brug nadert, de brug waarachter ik mensen zie. Heel veel mensen zie.
We gaan. Zij knijpt in mijn hand, ik kijk haar aan. Het gaat echt gebeuren.
Er is geen tijd meer, geen tijd om te denken of naar de wc te gaan.

We dansen, allemaal. We zijn anders en dat mogen we zijn. We lachen, allemaal.
Ik voel me opgenomen in de muziek, in de massa, zonder kopje onder te gaan.
Ik hef mijn handen naar de hemel – dat doe ik anders nooit – en prijs mijn God.
Een knipoog van de kade, een handkus, twee mannen die een kruisje slaan.
Hij lacht naar mij, versiert mij. Zij geeft me een fles wijn.

Vergeten kan ik niet, vergeten wat verkeerd gaat of nog niet is.
De uitsluiting en veroordeling door kerken, in de stad en door onszelf.
We zijn er nog niet – even bukken voor de brug – maar varen er wel onder.
Ik voel me bevrijd vandaag, door anders-zijn omarmd, geraakt.
Omdat ik Liefde voel daar – tussen wal en schip – en door alles wat ons anders maakt.

Comments