Aanstaande zondag sluit Crossroads haar deuren. Er zal geen dienst zijn, geen koffie en geen gezellig samenzijn…

Want zondag is ‘Sunday for the City’. Met meer dan 600 volwassenen en kinderen uit Crossroads zullen we aanwezig zijn op tal van plekken in Amsterdam om de stad en haar mensen te dienen. We zullen gaan wandelen met eenzame bejaarden, spelletjes doen met geestelijk gehandicapten, pannenkoeken bakken voor daklozen, muziek maken op straat en in bejaardentehuizen, straten en parken schoonmaken, voor mensen bidden… We willen laten zien dat we als kerk om de stad geven en, misschien nog wel belangrijker, we willen onszelf uitdagen om meer dienend in het leven te staan. Niet eenmalig, maar als een levensstijl.

Maar moet je nu perse een kerkdienst schrappen om dit te bereiken? Niet perse. Maar het helpt ons wel om stilgezet te worden bij de reden waarom we eigenlijk kerk zijn: niet voor onszelf, maar juist voor de wereld om ons heen.

Ik werd hier van de week weer eens krachtig aan herinnerd toen ik deze uitdagende woorden van Jezus las:

“Ik had honger en jullie hebben Mij te eten gegeven. Ik had dorst en jullie hebben Mij te drinken gegeven. Ik was een vreemdeling en jullie hebben Mij in je huis uitgenodigd. Ik had niets om aan te trekken en jullie hebben Mij kleren gegeven. Ik was ziek en jullie hebben Mij opgezocht. Ik zat in de gevangenis en jullie zijn bij Mij geweest.’ Deze goede mensen zullen vragen: ‘Heer, wanneer hebben wij gezien dat U honger had en hebben wij U te eten gegeven? Of dat U dorst had en hebben wij U te drinken gegeven? Of dat U een vreemdeling was en hebben wij U geholpen? Of dat U niets had om aan te trekken en hebben wij U kleren gegeven? En wanneer was U ziek of zat U in de gevangenis en hebben wij U bezocht?’ Ik zal tegen hen zeggen: ‘Toen jullie dit voor één van mijn minste broeders en zusters hebben gedaan, deden jullie het voor Mij.” (Mattheüs 25:35-40)

Zou het feit dat zoveel christenen vandaag de dag zo weinig van God zien en ervaren te maken kunnen hebben met het feit dat we zo weinig contact hebben met de mensen waar Jezus’ hart vooral naar uit ging? Zou het feit dat zoveel kerken een zieltogend bestaan leiden te maken kunnen hebben met het bijna geheel links laten liggen van Jezus’ bovenstaande woorden? Ik heb sterk de neiging deze vragen met ‘ja’ te beantwoorden.

Omdat Jezus zich zo identificeert met hen die het moeilijk hebben, dienen we Hem, juist als we hen dienen! Is hen dienen misschien wel de echte eredienst.

Daarom hoop ik van harte dat deze zondag voor ons niet een eenmalige actie zal zijn, maar dat we blijvend mensen om ons heen zullen opzoeken die het minder hebben getroffen dan wij. Misschien zullen we door het project wel mensen ontmoeten die we vaker kunnen bezoeken. Stimuleert het ons dat eenzame oude omaatje in de straat uit te nodigen voor een kopje koffie. Willen we iets betekenen voor de overbuurvrouw met 2 kleine kinderen die net door haar man gedumpt is. Gaan we die straatkrant verkoper voor onze Albert Heijn zegenen, door oprechte interesse, een lekker broodje of zelfs huisvesting.

Mijn hoop is dat zondag ons mag helpen onze vooroordelen opzij te leggen en naar de mensen om ons heen te kijken met nieuwe ogen. Zodat we zullen ontdekken dat we juist in de mensen van wie we het ‘t minst verwachten, we iets van Jezus mogen zien…

In gesprek hierover? Volg de discussie verder op de weblog van Martijn Rutgers...