 Henk van Rhee, 8-1-2013. ( Bron: Habakuk.nu)'De ziekte van deze tijd is ironie en pragmatisme. Het idee dat we alles weten en niets (hoeven te) geloven. Ik wil laten zien dat vragen over geloof niet stom of reactionair zijn.' Deze prikkelende constatering van de atheïstische filosoof Simon Critchley (foto) las ik vorige week in nota bene De Volkskrant. Critchley zegt dat de westerse mens zijn geweten weer aan de gang moet zien te krijgen. Daar is een vorm van geloof voor nodig – bij Critchley in een publieke religie – want zonder geloof in iets algemeens of hogers kan er nooit een o zo noodzakelijke moraal bestaan. HET GELOOF VAN DE ONGELOVIGEN Critchley is bepaald geen liefhebber van de kerk, maar zijn in zijn boek 'Faith of the faithless' (Het geloof van de ongelovigen) richt hij zijn pijlen vooral op het liberalisme. Dat predikt de dominantie van de markt en de rechtsstaat, maar mist de hartstocht van de religie en een morele norm. Liberalisme levert daarom niet de door ons allen zo gewenste gemeenschap en verbondenheid op, maar eerder individualisme en afkalving van democratische instituties. 'Het verhaal van de barmhartige Samaritaan is verdwenen en dat is riskant. We zouden weer last moeten krijgen van ons geweten', zegt Critchley na bestudering van de apostel Paulus, kerkvader Augustinus en denker Blaise Pascal. BEMOEDIGEND Volgens mij was dit schijnbaar achteloos opgenomen artikel in de seculiere Volkskrant voor christenen zeer bemoedigend. Niet van de eerste de beste trouwens, want Critchley doceert aan The New School in New York en dat is ook nog eens het domicilie van het gerenommeerde World Political Institute. Hopelijk inspireert het artikel tot nadenken. Bijvoorbeeld over de door Critchley religieus (!) gemotiveerd genoemde scheiding van kerk een staat. Zonder geloof geen samenleving, zou ik willen concluderen. En als ik Critchley goed begrijp is er alle reden om de orthodox christelijke inspiratie in die samenleving een rol te geven. |
De mening van.... >