(bron: Pkn.nl).
“De migrantenkerken zijn een gave van God aan de kerken in Nederland. En omgekeerd, mogen migrantenkerken ervaren dat kerken hier er voor hen willen zijn. Dat gevestigde kerken in Nederland een gave aan hen zijn. Het gaat hier niet om een soort lief zijn voor elkaar, maar om het herkennen en erkennen van het werk van God. Dat zei scriba Plaisier op een symposium ‘Kerken voor kerken’ dat op zaterdag 14 april in Den Haag plaats vond. Scriba Plaisier ging daarbij in op de relatgies tussen kerken in het algemeen en op de relaties met migrantenkerken in het bijzonder. “God gooit de wereld door elkaar, en we weten niet waar het naar toegaat, maar in ieder geval heeft Hij ons bij elkaar gebracht.”

Zegen
De migrantenkerken kunnen een zegen voor de gevestigde kerken in Nederland zijn: “De Nederlandse christenheid heeft de neiging zich op te sluiten in zichzelf en de krimp te bewenen waarin ze terecht is gekomen. Ze is geneigd zich met de cultuur op te sluiten in de kooi van het immanente denken. Ze is wel erg vergroeid geraakt met de burgerlijke cultuur van de gevestigde burger, die er in de vrije tijd ook nog een geloof op nahoudt. Migrantenkerken vragen ons naar ons geloof, naar onze liefde, naar onze hoop. Ik ben ervan overtuigd dat, zonder fundamentele openheid van gevestigde kerken voor migrantenkerken, wij geen toekomst hebben en we niet alleen blank zullen blijven maar ook bleek zullen worden.”

Kerkgebouwen
Het symposium richtte zich met name ook op de vraag hoe kerken elkaar met kerkgebouwen kunnen helpen. Plaisier: “Wat mij betreft zal er dan ook actief gekeken moeten worden hoe kerken voor kerken kunnen worden besteed. Ik begrijp heel goed dat kerken afgestoten worden uit vaak bittere financiële noodzaak en dat op dit terrein er geen filantropie beoefend kan worden. Ik weet ook hier dat plaatselijke gemeenten zelfstandig beslissen. Toch pleit ik ervoor dat in voorkomende gevallen plaatselijke gemeenten niet automatisch voor de hoogste bieder gaan, maar ook bezien wie de bieder is. Ik geloof niet dat er een zegen rust op wanneer bij een eventuele verkoop van een kerkgebouw, er geen enkele bereidheid is enig verlies te nemen om daarmee een christelijke geloofsgemeenschap, en dan met name een migrantenkerk, te dienen. Wat een mens zaait, zal hij maaien.”

Lees hier de gehele toespraak van scriba Plaisier