Henk van Rhee, 24-5-2011. Vorige week stuurde de Amsterdamse wethouder Andrée van Es (GroenLinks) een brief naar de gemeenteraad waarin ze pleitte voor meer ‘hoffelijkheid’ in de stad. Tegen de hufterigheid. Nu kun je zo’n brief cynisch afdoen als een loos gebaar of een (te) late erkenning van het fatsoensoffensief van voormalig premier Jan Peter Balkenende. GroenLinks heeft zijn pleidooi voor normen en waarden bij monde van Femke Halsema immers vaak weggehoond.

Toch chapeau voor deze wethouder. Want de omslag naar betere omgang met elkaar moet ergens beginnen. En er is veel lef voor nodig om juist in Amsterdam over iets ‘burgerlijks’ als ‘hoffelijkheid’ te beginnen. Van Es heeft die moed.

Concreet
Tegelijk ben je er natuurlijk nog niet met het aansnijden van dit thema. De wethouder erkent dat ook ruiterlijk. Ambtenaren en bestuurders moeten haar brief in het achterhoofd houden als ze beleid maken. En het meeste zal echter van de burgers zelf moeten komen.

Op één punt is de wethouder wel concreet en legt ze hoffelijkheid als het ware op. Dat betreft de verplichte voorlichting over homoseksualiteit. Maar ook dat hoeft volgens mij geen probleem te zijn als het maar ‘hoffelijk’ gebeurt. Dat wil zeggen met respect voor bijvoorbeeld christenen met homogevoelens die daar anders mee om willen gaan dan de seculiere homobeweging. Hoffelijkheid komt namelijk alleen goed tot zijn recht in wederkerigheid.

 

(Bron: Habakuk.nu)