Kerkvernieuwing
Allemanskapel Sint Joris
Bron: www.oudezijds100.nl De Allemanskapel is zeker niet nieuw in Amsterdam, maar is wel al decennia lang een prachtig voorbeeld van 'kerkvernieuwing' in de stad. Daarom vermelden we de kapel, en de gemeenschap Oudezijds 100 graag in deze rubriek. Red. De Stadslamp)  De Allemanskapel van Sint Joris is de huiskapel van Communitaire Gemeenschap Oudezijds 100. Dagelijks wordt hier het ochtend- en avondgebed gebeden. Maar ook buiten de vaste gebedstijden is iedereen er welkom voor een moment van rust en bezinning.Hart van de gemeenschap De kapel vormt het hart van de gemeenschap. Dit is de plaats waar we geïnspireerd worden om het evangelie van Jezus Christus handen en voeten te geven. De gebedsdiensten, waarin verschillende vrijwilligers voorgaan, vormen een vast onderdeel van ons dagritme. Net als het schenken van koffie, schoonmaken, vergaderen of samen eten. Kapeldiensten Maandag tot en met zaterdag is er om 8.45 uur ochtendgebed en om 19.30 uur avondgebed. Op dinsdagavond is er om 19.30 uur een hoogdienst. Voorgangers van verschillende kerken waarmee Oudezijds 100 zich verbonden voelt, vervullen in deze diensten de rol van gastheer. Daarnaast wordt de Allemanskapel ook door derden gebruikt. Op zondag worden er geen diensten gehouden, dan gaan we ieder naar onze eigen kerk. Allemansvenster De kapel vormt een scherp contrast met de directe omgeving van de Wallen. Wie wacht in de rij voor het sekstheater van de buren, staat pal voor de etalage van de kapel. Dit gegeven inspireerde ons om jonge, christelijke kunstenaars uit te nodigen er hun werk te exposeren. Hun kunstwerken leggen op een niet moraliserende manier het verband met de kapel. Kunstenaars krijgen zo de gelegenheid hun werk te tonen aan een internationaal en multicultureel publiek. Actuele informatie over het Allemansvenster is te vinden op Allemansvenster. Inrichting De symboliek van de inrichting van de kapel verwijst naar de verschillende kerkelijke tradities. De lezenaar met de Bijbel in het midden en de kandelaar met duif daarboven staan voor de protestantse traditie. De altaartafel, als verwijzing naar de rooms-katholieke traditie, heeft een plaats voorin de kapel gekregen. De losstaande wand met iconen kan, met het oog op orthodoxe vieringen, voor het altaar worden geplaatst. Het doopvont, de ‘Jordaan’, ontspringt direct bij de ingang van de kapel en mondt uit in twee bassins: een herkenningspunt voor christenen met een evangelische achtergrond. Het vloerpatroon bestaat uit concentrische cirkels, die doorlopen tot op de straat. Ze verwijzen naar de impulsen die God geeft aan onze wereld. Ook zou je er de opbouw van de gemeenschap in kunnen zien, met verschillende cirkels van betrokkenheid. De kaarsenstandaard in de vorm van een wereldbol, ontleend aan de Lutherse traditie (Scandinavië), staat symbool voor onze gebeden. In het midden van de bol brandt altijd één kaars, de Christuskaars; aan dit Licht kunnen wij ons licht ontsteken. Historie De huidige kapel is niet altijd het hart van Oudezijds 100 geweest. In het verleden was er in dit souterrain een sekstheater gevestigd. Sinds 1977 is deze ruimte een 'Allemanskapel' waar iedereen welkom is. De kapel heet voluit ‘Allemanskapel van Sint Joris’, de bekende heilige, die de draak overwon. Hij staat symbool voor de ontruiming van het sekstheater en de omvorming tot kapel. |
De kastanjeboom is gevallen maar de kastanjes geven hoop
B  ron: RD, 14-9-2017, Siebrand WierdaDe enorme afkalving van het christendom in Amsterdam zorgt voor veel creativiteit om op allerlei plekken opnieuw te beginnen, ervaart Siebrand Wierda. „Vroeger hoorde ik bij de Parkkerk, hier vlakbij. Door de jaren heen was de Parkkerkgemeente steeds kleiner geworden. Toen we met zijn veertigen waren overgebleven, verhuisden we naar dit zaaltje hier. Het kerkgebouw is later verbouwd tot een cultureel centrum, het Orgelpark. Na de verhuizing heeft de gemeente het nog een tijdje volgehouden, maar uiteindelijk konden we onszelf alleen nog maar opheffen.” Dit verhaal hoorde ik begin deze maand op een zondagochtend van een hartelijke Amsterdammer in de seniorenleeftijd. Zijn verhaal is voor velen herkenbaar, in heel het land. Zo stond er deze zomer in het RD een serie over kleine gemeenten. Sommige hadden nog maar iets van tien leden, onder wie twee diakenen. Steeds gingen de verhalen over vroeger, toen de kerk nog vol zat. Vaak ook ging het over het geloof dat het Woord kracht had en over de hoop dat de gemeente niet zou worden opgeheven. Anne Frank Ik ben bang dat die hoop een ijdele hoop is. Natuurlijk is het voor de direct betrokkenen pijnlijk als een gemeente ophoudt te bestaan. Maar voor het Koninkrijk van God hoeft kerksluiting zeker geen ramp te zijn. Vergelijk het met de boom waarop Anne Frank uitzicht had vanuit het zolderraam van haar onderduikadres aan de Amsterdamse Prinsengracht. Deze beroemde kastanje werd halverwege de 19e eeuw geplant. In 1993 werd hij gestut, in 2005 ingekort en in 2008 verder gestut. Op 23 augustus 2010 waaide hij om. Natuurlijk was dat jammer, want de boom had een grote symbolische waarde. Maar voor de natuur was het geen ramp. Toen het achteruitging met de boom, werden op diverse plekken in de wereld kastanjes ervan geplant, bijvoorbeeld in de Jardin Anne Frank in Parijs. Ook de sluiting van de Amsterdamse Parkkerk draagt vrucht. De enorme afkalving van het christendom in Amsterdam heeft sinds het begin van deze eeuw gezorgd voor grote creativiteit om op allerlei plekken opnieuw te beginnen. In de stad is een scala aan nieuwe christelijke gemeenschappen ontstaan. Oude en jonge gemeenten hebben elkaar bovendien gevonden in een klimaat van respect en een gemeenschappelijke visie. Gezamenlijk zetten zij zich in voor de sjalom van de stad. Steeds weer zetten zij nieuwe stappen. Jonge gemeenten Op een zondag begin september was ik zelf getuige van zo’n nieuwe stap van Via Nova. Deze jonge christelijke gemeenschap in Amsterdam verhuisde naar Lab111, een filmhuis met arthousefilms en documentaires, gerund door jonge, creatieve ondernemers. Via Nova heeft geleerd dat er op zulke plekken vaak ideeën ontstaan om nieuwe wegen te gaan met oude papieren. En dat is precies wat deze gemeente graag wil. En waar werd de crèche gehouden tijdens de zondagse samenkomst? In een zaaltje naast Lab111, het zaaltje waar die hartelijke meneer het over had. Voorheen was dat een tijdelijke opvang voor de gekortwiekte Parkkerkgemeente. Nu blijkt het een prachtige plek te zijn voor de baby’s en peuters van een jonge Amsterdamse gemeente. En dat niet alleen! Op dezelfde locatie worden ook bijeenkomsten gehouden van Heilig Vuur West, een andere jonge Amsterdamse gemeente. Op zondagmiddag komt er bovendien een Congolese gemeente samen. Ook die was er nog niet in de tijd dat de Parkkerk een bloeiende gemeente huisvestte. De kastanjeboom is gevallen, maar de kastanjes geven hoop. De auteur is sociaal ondernemer in Amsterdam, na een loopbaan als econometrist en gemeentestichter. |
Meeleef-week Noelhuis
Van 9 tot 14 oktober 2017 organiseren wij een meeleef-week! Iedereen die dat leuk vindt is welkom. Wel zijn er een beperkt aantal plaatsen vrij, dus wees er snel bij. Om je aan te melden, of voor vragen: mail naar noelhuis@antenna.nl. Kijk op http://noelhuis.nl/meeleefweek/  |
Pioniers blij met Kerk 2025, de PKN nota over toekomst van de kerk.
Bron: pkn.nl, 18-4-2016. oorspronkelijke titel: Waarom pioniers blij kunnen zijn met Kerk 2025 Drie redenen waarom pioniers blij kunnen zijn met Kerk 2025, de nota over de toekomst van de kerk. U mag me verdenken van onoprechte propaganda, ik heb tenslotte een baan bij de dienstenorganisatie van de Protestantse Kerk. Toch ben ik echt blij met het toekomstbeeld dat geschetst wordt in Kerk 2025. Ik geef u drie redenen waarom ik bij het lezen een glimlach kreeg, ondanks het feit dat het woord ‘pioniersplekken’ in de nota maar één keer te vinden is. Aandacht voor missionair werk De eerste reden om blij te zijn, is dat we als kerk in deze tijden van krimp niet in onze schulp kruipen. Integendeel, in de nota wordt opgeroepen tot zending in eigen land. Dat begint al bij de eerste zinnen waar het gaat over de leerlingen van Jezus die in Marcus 6 worden uitgezonden. En de nota eindigt met dit vers: ‘Ze gingen op weg en maakten het goede nieuws bekend.’ Als kerk worden we in de nota opgeroepen het evangelie te delen: ‘Hoe leren we getuige te zijn dat geloof in God er werkelijk toe doet en aan het leven zin, diepte, heil en glans geeft? Dat zal hoog op de agenda van de kerk moeten staan. Bij getuige zijn hoort dat mensen zonder gêne worden geworven voor de kerk. Het taboe hierop (‘zieltjes winnen’) heeft te lang verlammend gewerkt.’ De sterke missionaire insteek werkt ook door in het werk van predikanten. Zo worden predikanten opgeroepen zichzelf niet alleen als herder en leraar te zien, maar ook als apostel en zendeling. Geen gedoe met regels Een tweede reden om als pionier blij te zijn met deze nota, is dat de kerk wordt uitgedaagd kerkelijke ballast los te laten, meer aansluiting te vinden bij de samenleving en regels niet te belangrijk maken. Door aan pioniers zonder theologische opleiding ruimte te geven voor doop en avondmaal is eerder al een grote stap gezet. En zo mag het verder gaan: ‘Met name als het gaat om pioniersplekken moet ervoor gewaakt worden om deze op te zadelen met regels die niet passen in een nieuwe situatie. Het leven gaat voor de regels...’ Op meer plekken stelt de nota nadrukkelijk dat regels niet in de weg moeten staan van nieuwe ontwikkelingen. Terug naar de essentie Een derde reden om als pionier blij te zijn, is dat de kerk meermaals wordt opgeroepen ‘om back to basics te gaan en weer te ontdekken waar het om gaat’. Dat is pionieren ten voeten uit. Niet het instituut staat centraal maar de ontmoeting van mensen met elkaar en met God. Zo staat er: ‘De kerk is dus niet een service-instituut waar professionals een publiek bedienen. De kerk, dat is de gemeenschap van de gelovigen, de volgelingen van Jezus, die door Jezus zelf geroepen zijn en deel mogen uitmaken van zijn lichaam.’ Geruststelling Pionieren is dus geen tijdelijke bevlieging! Dat is een geruststelling voor pioniers die vreesden dat alle geboden ruimte weer ingeperkt zou worden. Nog mooier is dat nu in de kerk als geheel vragen op de agenda staan die in elke pioniersplek spelen. Laten we samen leren! Martijn Vellekoop coördinator pioniersplekken De column ‘Voor de verandering’ gaat over de uitdagingen, kansen, hobbels en dilemma’s van missionair gemeente-zijn. De tweewekelijkse bijdragen worden afwisselend geschreven door ds. Hans van Ark, ds. Nynke Dijkstra en Martijn Vellekoop van de afdeling Missionair Werk en Kerkgroei van de Protestantse Kerk. www.protestantsekerk.nl/missionair |
Hillsong Amsterdam
 Bron: CIP.nl, 4-4-2016. door Dick van den Bos"Veel mensen herken je een jaar later niet meer terug" Hillsong Amsterdam groeide van een connectgroep met een handvol mensen uit tot een kerk van 1.400 bezoekers per zondag. Ze zijn gevestigd in Escape, een van 's lands populairste nachtclubs. Het grootste deel van de leden komt van buiten de kerk. CIP.nl sprak met lead pastor Richard van der Kolk: “Het is overweldigend wat God doet. Mensen voelen de liefde van Jezus en geven hun leven aan Hem.” Leiders van Hillsong Amsterdam hebben een WhatsApp-groep om elkaar te bemoedigen. Hier komt elke week een overvloed aan getuigenissen voorbij. Van der Kolk laat het zien: “Hier een jongen die vroeger vijandig was tegenover de kerk. Hij gaf enkele tijd geleden zijn leven aan Jezus. Vervolgens nam hij twee vrienden mee. Zij genoten van de dienst en gaven ook hun leven ook aan Christus. Er zijn honderden van dit soort verhalen. Ik geloof dat God met iets nieuws bezig is.” |
Vincentiuskerk, oud en nieuw
In de serie 'Straten van Amsterdam' besteedt AT5 aandacht aan de Staringstraat. In het programma komt ook de Vincentiuskerk in Oud-west uitgebreid aan bod (vanaf 13.00 min).
Het grote oude kerkgebouw werd gesloopt in 1989, en in het nieuwbouw wooncomplex kwam een kleinere kerkruimte. De tijden zijn veranderd maar de gemeenschap is nog steeds actief in de wijk.
|
Nieuw Amsterdams spoor voor twee gemeentes
 Bondveg.nl, 4-1-2015.Gisteren zondag 3 januari was het zover: de eerste gezamenlijke kerkdienst van de Vrije Evangelische Gemeente en de Nederlands Gereformeerde Kerk in de Weteringkerk! Het was een mooie dienst van nieuwe start en verbondenheid: we zijn dankbaar! Ds. Karelse ging voor en opende de dienst door tegen een ademloos luisterend gehoor de volgende woorden uit te spreken: “Vanmorgen de eerste gemeenschappelijke dienst. Spannend, beetje onwennig misschien nog, maar we hebben een koers gekozen en we mogen daar in vertrouwen voor onderweg gaan. Beide gemeenten zijn onderdeel van de ene algemene christelijke kerk en onze eenheid is allang gegeven. Niet in bepaalde ideeën die wij er op nahouden maar in Jezus Christus onze Heer. Jezus Christus die voor ons, in de kracht van de Heilige Geest de weg naar de Vader gebaand heeft en open houdt. Wij mogen gemeenschappelijk een weg gaan. Als er ergens wegversmallingen zijn – en daar weten we van beide gemeenten van – dan ga je ritsen. Want we willen samen één weg gaan. Dat is in de eerste tijd misschien wat wennen maar we weten het van elkaar, we willen samen in woord en daad belijden dat ons hart en leven toebehoort aan de levende God en dat we samen ook mogen erkennen dat in beide gemeenten het woord van God getrouw wordt verkondigd en dat doop en avondmaal getrouw worden bediend. We hebben een gemeenschappelijke opdracht en we hebben een stedelijke context en vanuit dat feit willen wij ons ook committeren aan een groeiend onderling vertrouwen zodat onze geloofsgemeenschap tot verrijking mag dienen van beide gemeenten en ook van hun beider landelijke kerkelijke verbanden. Als uiting van dat commitment wil we geregeld voor elkaar bidden, elkaar welkom heten in elkaars diensten en elkaars ambten erkennen. We willen formeel en informeel de band met elkaar versterken, hechter samengroeien in geloof, hoop en liefde en missionair, sociaal en ethisch elkaar bemoedigen en versterken in onze gemeenschappelijke verantwoordelijkheid. Moge God zo geven dat wij een lichtend licht en een baken van hoop zullen zijn voor onze omgeving en gezegend tot een zegen zullen zijn.” Het was noch volledig de stijl en mores van de VEG, noch die van de NGK, en dat is precies wat nodig was deze eerste gezamenlijke dienst. Juist in deze dienst was gekozen om de aansluiting te laten zien met de veel oudere tradities van de ene Kerk van alle eeuwen. Zo vierden we met elkaar het Avondmaal: niet het avondmaal van de VEG, maar het avondmaal van de Heer zelf, die ons uitnodigt. Maar niet nadat we elkaar de “ongeveinsde broederhand” drukten en de vrede van Christus toewensten. Na de dienst was er een geanimeerde ontmoeting. Na een jaar met elkaar optrekken in Bijbelstudies, vergaderingen en enkele diensten, kennen sommigen elkaar voldoende om een nieuwjaars kus te geven. Amsterdam zou Amsterdam niet zijn, als er ook niet spontaan en hartelijk gelachen werd en er naast leden ook vrienden en losse bezoekers deel uitmaakten van deze eerste dienst op Nieuw Amsterdams Spoor. We delen onze vreugde bij deze dan ook graag met de mensen van de Bond en hopen en bidden dat er mooie ontwikkelingen zullen volgen. (dit artikel is geschreven door een kerkenraadslid van de Vrije Evangelische Gemeente in Amsterdam) |
NGK en VEG vinden elkaar in Amsterdam
 Onderwegonline.nl, 3-10-2015.De NGK Amsterdam-Centrum en de Vrije Evangelische Gemeente (VEG) van Amsterdam gaan samenwerken en samen kerken. Dat is de uitkomst van het contact dat de afgelopen jaren tussen beide gemeenten is gegroeid. De Weteringkerk in Amsterdam. (beeld Job van Nes/Reliwiki) Vorig jaar waren er vergevorderde plannen om de sterk vergrijsde en gekrompen VEG op te heffen, maar die zijn teruggedraaid. De NGK, die op zoek was naar een nieuwe locatie voor zijn kerkdiensten, verhuist naar de Weteringkerk van de VEG aan de Veluwelaan in de Amsterdamse Rivierenbuurt. Volgens NGK-predikant Jan van Helden is er sprake van grote geestelijke herkenning tussen beide gemeenten. ‘Het is veel meer dan zakelijk van elkaar gebruikmaken via een gebouw en dergelijke. Ik ben ervan overtuigd dat God ons op elkaars weg heeft gebracht.’ Voortaan houdt de NGK drie kerkdiensten per maand in de Weteringkerk, waarvoor de VEG-leden worden uitgenodigd. Eén keer per maand gebeurt het omgekeerde. De gezamenlijke activiteiten die de afgelopen tijd gegroeid zijn, zoals een gezamenlijke (Bijbel)studiekring, worden voortgezet en zullen worden uitgebreid, bijvoorbeeld in de stille week. Verder wordt nagedacht over wat beide gemeenten in missionair opzicht samen kunnen doen in de Rivierenbuurt. Hoewel de theologische verschillen tussen beide gemeenten klein zijn (zo kent de VEG ook de kinderdoop) is volgens Van Helden een fusie ‘niet aan de orde’. Los van het feit dat dat kerkrechtelijk ingewikkeld is, willen de gemeenten vooral investeren in het elkaar leren kennen en zo het integratieproces bevorderen. De NGK Amsterdam-C telt 125 leden, de VEG Amsterdam 50. De VEG Amsterdam is meer dan anderhalve eeuw oud en werd opgericht door ds. Jan de Liefde, die aan de wieg stond van het werk van Tot Heils des Volks. De gemeente is aangesloten bij de Bond van Vrije Evangelische Gemeenten en staat bekend als orthodox protestants met een evangelisch tintje. De liederen van Johannes de Heer zijn er populair. |
Hoop voor Noord: Ook je hond is welkom
 CIP.nl, 16-4-2015"Ons geheim? Dat wij niet als doel hebben om een kerk te beginnen, maar om mensen te helpen op hun plek een licht van Jezus te zijn." Jurjen ten Brinke was ervan overtuigd dat Jezus in het jaar 2000 zou terugkomen. Dat had zijn basisschooljuf hem verteld. Inmiddels is het 2015 en is hij voorganger van Hoop voor Noord, een multiculturele kerk in Amsterdam. EO Visie sprak met hem. "Veel mensen die voor het eerst in Hoop voor Noord komen, geven toe dat ze een heel ander beeld van een kerk hadden," vertelt Ten Brinke. "Of ze zeggen: ‘Ik ben het niet helemaal eens met je preek, maar ik kom weer, want ik voel me hier op m’n gemak.’ Kijk, het Evangelie is niet naar de mens. Ik hoef mensen dus niet naar de mond te praten. Als we maar een atmosfeer kunnen creëren waarin bezoekers zich op hun gemak voelen. En ook dat is uiteindelijk het werk van Gods Geest. Als jij je moslimbuurvrouw met een hoofddoek meeneemt, is er niemand die daar wat van zegt. En als je buurman z’n hondje wil meenemen omdat die niet alleen kan zijn, dan neemt hij z’n hond mee. Niemand die daar gek van opkijkt." In Amsterdam heeft de kerkplanter geleerd dat God Zijn weg met mensen op Zijn manier gaat. "Ik heb soms een plaatje in mijn hoofd van hoe iemand tot geloof moet komen en hoe zijn leven er dan uit moet zien. Maar hoe Gods weg met mensen gaat, is echt Zijn werk." Lees hier het volledige interview op de website van EO Visie |
Plaats de Amsterdamse kerkplantingen in het juiste perspectief, en gun ze tijd
 Hetgoedeleven.com, 18-2-2015.auteur: Pieter Gorissen. De toekomst voor missionaire activiteit in Amsterdam ligt buiten het stichten van nieuwe kerken, concludeerde Gerko Tempelman. Pieter Gorissen meent dat kerkplantingen in Amsterdam meer krediet verdienen. Plantjes hebben tijd nodig om te groeien, aldus Pieter Gorissen. Het merendeel van de Amsterdamse kerkplantingen is nog geen tien jaar oud. Foto: EPA Gerko Tempelman deed onderzoek naar de financiële zelfstandigheid en effectiviteit van elf kerkplantingen in Amsterdam. De uitkomsten stonden onlangs op Het Goede Leven. Het blijkt dat slechts twee van de elf kerkplantingen het redt zonder externe financiering. Daarnaast is de effectiviteit beperkt; het gaat om 'kleine initiatieven' die 'collectief dreigen te mislukken' omdat hun invloed nauwelijks tot buiten de eigen christelijke subcultuur reikt. In plaats van geld te steken in deze en in nieuwe kerkplantingen, is het volgens Tempelman zaak te investeren in 'innovatie en naar buiten gerichte projecten die de christenen beter in contact brengen met niet-christelijke Amsterdammers'. Onderzoeksrapport Het onderzoek is uitgevoerd in opdracht van de Ochard Group, een Amerikaans kerkplantingsplatform dat wilde weten of het zin had om in Amsterdam een nieuwe kerkplanting te beginnen. Ik heb het onderzoeksrapport bij Tempelman opgevraagd. Wat mij opvalt is dat het onderzoek rommelig is uitgevoerd, nauwelijks is onderbouwd en een 'intern' karakter draagt. Het kwam op mij over als een memo met een samenvatting van de belangrijkste bevindingen en niet zozeer als een onafhankelijk en publicabel onderzoeksrapport. Het was wellicht niet de bedoeling dat het in de pers terecht zou komen. Maar nu dit toch is gebeurd, is het goed om er kritisch naar te kijken. Toen ik over de onderzoeksuitkomsten las was mijn nieuwsgierigheid direct gewekt. Ik heb namelijk een heel ander beeld van de Amsterdamse kerkplantingen vanuit eerdere onderzoeken. Dan heb ik het niet over de financiële situatie. Dat is bekend en inherent aan de beperkte omvang van de kerkplantingen (circa twintig tot tweehonderd leden). Vergelijkend onderzoek Interessanter zijn Tempelmans conclusies over de effectiviteit. Zou je grotere en/of (meer) financieel onafhankelijke kerkplantingen in Amsterdam mogen verwachten? Dat vraagt om vergelijkend onderzoek. Immers, cijfers zijn pas interessant als je ze kunt vergelijken met andere cijfers. Dit vergelijkend onderzoek ontbreekt in het Orchardrapport. Daarom heb ik er zelf enkele recente onderzoeksgegevens bij gepakt. Martijn Vellekoop deed in 2008 onderzoek naar 281 kerkplantingen in Nederland en constateerde dat 21 procent minder dan 25 mensen per maand bereikt, terwijl 43 procent honderd of meer mensen per maand bereikt. De Amsterdamse kerkplantingen blijken hier nauwelijks voor onder te doen. Laatstgenoemde categorie is wel ondervertegenwoordigd je zou vier tot vijf kerkplantingen van die omvang mogen verwachten en dat zijn er drie maar dat kan komen door de kleine sample van Tempelman. Bovendien zijn de kerkplantingen uit Vellekoops onderzoek die meer dan honderd mensen bereiken, bijna allemaal in de Biblebelt actief. Dat is moeilijk vergelijkbaar met de seculiere grond waarin de Amsterdammers hebben te ploegen. Bekeerling Ook uit ander onderzoek blijkt dat de kerkplantingen in Amsterdam meer krediet verdienen. Zo heeft Alrik Vos in 2012 aangetoond dat Nederlandse kerkplantingen jaarlijks één nieuwe 'echte' bekeerling (dus iemand zonder christelijke achtergrond) per 31 betrokkenen verwelkomen, terwijl dat cijfer voor de gevestigde kerken in ons land uitkomt op één nieuwe bekeerling per 964 betrokkenen. Dit onderzoek bevat ook aanwijzingen dat het totale kerkverband (de zendende kerken dus) profiteert van kerkplantingen. Dit lijkt mij een goede reden om de financiering van kerkplantingen in breder perspectief te bekijken. Overigens komen de Amsterdamse kerkplantingen die door Vos zijn meegenomen goed mee in de landelijke gemiddelden. Niets wijst daarmee op een gebrekkige effectiviteit. Net als Tempelman juich ik verdere innovatie op missionair gebied van harte toe. Er zijn vele 'contexten' in ons land en die vragen elk om een eigen benadering. Daar bestaan geen vaste modellen voor. Toch is het zaak niet te vroeg te oordelen over bestaand kerkplantingswerk. Zo is het merendeel van de Amsterdamse kerkplantingen nog geen tien jaar oud. Plantjes hebben tijd nodig om te groeien. Dat maakt een kritische beoordeling niet overbodig, maar dat moet dan wel binnen het juiste perspectief gebeuren. De onderzoeken waarnaar Pieter Gorissen verwijst, zijn te vinden opwww.kerklab.nl/resources. Drs. Pieter Gorissen (1975) heeft de master Missionaire gemeente gedaan aan de Theologische Universiteit Kampen (Broederweg). |
1-10 of 21