"Amsterdammers wijzen God niet af" 
 
“Het valt mij in Amsterdam op dat mensen het niet zozeer belangrijk vinden of het christendom wel ‘waar’ is. Ze zeggen niet: ‘Het klinkt heel aannemelijk, ik ga me bekeren.’ De sfeer is veel doorslaggevender. We hebben momenteel een sfeer van liefde, rust en acceptatie in de kerk”, zegt Willem Griffioen, voorganger van de relatief nieuwe Akergemeente in Amsterdam. Zijn kerk is een mengeling van gereformeerden en evangelischen, die elkaar op zochten om een sterke kerk in de wijk te vestigen.

Het begon met een groepje vrouwen die samen gingen bidden voor de wijk De Aker in Amsterdam Nieuw-West. “Het groeide uit tot een groep die een Alphacursus en een huiskring startten. Bij de Alphacursus kwamen ook mensen die niet gelovig waren en zo groeide het stapje voor stapje uit tot een kerk. Sinds 2005 worden er zondagse samenkomsten belegd in een buurthuis, inmiddels zijn we uitgegroeid tot honderd à tweehonderd leden en daarnaast ongeveer dertig deelnemers en gasten.”

De kerk heeft al veel mensen aangetrokken die voorheen niet naar de kerk gingen. Het heeft alles te maken met de missionaire drive van de gemeente, zegt Griffioen. “We zijn er gericht op om gasten te ontvangen. Ze worden welkom geheten. We noemen hen in de dienst en ze voelen zich meteen thuis – althans, dat is de bedoeling.”

“Het zit in de genen van de gemeente om niet-christenen op te zoeken of te benaderen. Mensen nemen ook graag vreemden mee. Ze weten dat ze dat met een gerust hart kunnen doen omdat de opvang goed is. Laatst haalde iemand bijvoorbeeld een alcoholist van de straat. ‘Joh, ga mee’, zei diegene. Vaak komen zulke gasten weer terug.”

Geen flauw benul
Wat Griffioen - verhuisd vanuit de Kop van Noord-Holland - vooral opvalt is dat mensen in de Amsterdamse Vinex-wijk niets weten van God en de Bijbel. “We hielden vorig jaar een straatinterview met meerkeuzevraagjes. Daarbij vroegen we mensen over de Bijbel en christelijke feestdagen. De helft van de mensen wilde meedoen, maar de meesten hadden geen flauw benul wat bijvoorbeeld Pinksteren is. We gaven deze mensen flyers met contactgegevens voor als ze meer wilden weten.”

“Dat sterkte me in de conclusie dat Amsterdammers God niet afwijzen. Ze kennen Hem simpelweg niet. Je kunt iemand pas echt afwijzen als je die persoon kent.” Het is meer onwetendheid dan onwil. “Er groeit trouwens een hele tolerante generatie op die de houding heeft: ‘Vertel je verhaal maar.’ Natuurlijk hebben ze een beeld van de kerk, maar ze zijn bereid om dit bij te stellen. Er liggen op dat gebied erg veel kansen.”

Griffioen vergelijkt het met verkering. “Als je elkaar beter leert kennen, merk je of het echt klikt of niet. De meeste mensen hebben geen verkering gehad met Jezus. Ze hebben Hem nog geen kans gegeven, of ze zijn er nooit mee in aanraking geweest. Dus je kunt niet zo stellen dat mensen God afwijzen. Ze kennen Hem gewoon niet.”

Liefde die geeft
In de praktijk zijn het vooral de mensen met problemen die tot geloof zijn gekomen in de Akergemeente. “Mensen met vragen of noden, mensen in eenzaamheid.” Griffioen geeft een voorbeeld. “Er was een vrouw in de gemeente met pittige, psychische problemen. Ze had hulp gezocht in het alternatieve circuit maar dat liep ook op niets uit. Uiteindelijk kwam ze in de Akergemeente en ze ervoer: hier is acceptatie en liefde zonder dat het me geld kost. Het was liefde die niet eist, maar geeft. Het is opvallend dat juist de sfeer in de kerk de grootste aantrekkingskracht lijkt te hebben.”

Elke samenkomst is er voor de mensen een gebedsteam die verder helpt. Ook is er elke twee weken een gebedshuis. “Het gebedsteam is beschikbaar om voor alles te bidden: of het om werkloosheid gaat, of een zieke moeder. De kracht hiervan is dat er iets gebeurt in de kerk. Het is niet alleen een verhaaltje over God, maar God is ook werkzaam in de dienst. Ik zie dat mensen erdoor aangeraakt worden. Dat is heel krachtig.”