Bron: ND.nl, 20-9-2014

Wat kan een kerk betekenen voor mensen die langdurige zorg nodig hebben? Maar ook: wat kunnen zorgvragers betekenen voor mensen in de kerk? Zorg doet iets moois met een kerkgemeenschap.

Onze dochter Jasmijn is geboren met een zeldzame chromosoomafwijking. Jasmijn (4) loopt niet, praat niet en is niet zindelijk; dingen die een gezonde vierjarige wel allemaal kan. Verder is ze erg klein voor haar leeftijd en heeft ze een sonde waardoor ze voeding krijgt. Ze is vaak in het ziekenhuis geweest vanwege epileptische aanvallen of infecties die uit de hand liepen.

Er waren tijden waarin we maandelijks op de spoedeisende hulp zaten, waarna een ziekenhuisopname volgde. Hierdoor was het bijna onmogelijk om een normaal leven te leiden. Natuurlijk is alles anders als je een gehandicapt kind hebt en een normaal leven is niet meer voor ons weggelegd. Maar we waren meer aan het overleven; de zorg voor Jasmijn stond voorop en we moesten ook werken, waardoor de andere onderdelen uit ons leven naar de achtergrond verdwenen. Hobby’s werden afgebouwd, met vrienden afspreken kwam er steeds minder van en we deden geen vrijwilligerswerk meer, ook niet binnen de kerk. Onze cirkel werd steeds kleiner en we hielden onszelf alleen maar bezig met ons gezin: papa, mama, gehandicapte dochter van twee en een gezonde dochter van nul. Wij hadden geen eigen kracht meer over om in te staan, iets wat de politiek graag wil.

Op dat dieptepunt hebben we samen met mensen uit ons netwerk een Eigen Kracht Conferentie belegd voor Jasmijn en ons gezin.

Lees meer in ND ( betaald)