door pastor Pierre Valkering Gelezen: uit de profeet Zacharia (9, 9-10), Psalm 145 (1-2.8-11.13-140, de brief aan de Romeinen (8, 9.11-13) en het Mattheüs-evangelie (11, 25-30). "Uitgeput ... en onder lasten gebukt". Belast en beladen. Wij hier in Amsterdam denken bij die woorden natuurlijk al gauw aan Atlas, de figuur uit de Griekse mythologie die achterop het paleis op de Dam staat, "met de wereldbol op z'n schouders" denken we, maar eigenlijk is het in het verhaal het hemelgewelf, maar dat is nu voor ons niet zo belangrijk: Atlas is hoe dan ook zwaartillend. Hij is een gespierde figuur, een krachtpatser. Maar het kan bijna niet anders of hij zal bezwijken onder die enorme last op zijn schouders. Hij gaat er letterlijk onder gebukt, onder die last. De Atlas op het paleis, van koper of brons, houdt het nu al ruim drie eeuwen vol. Maar een mens van vlees en bloed natuurlijk niet. Die stort vroeg of laat in, toch, onder zo'n gewicht? Waar moeten we aan denken? Waar heeft Jezus aan gedacht toen Hij Zijn woorden sprak? Of waar heeft de auteur van het evangelie aan gedacht toen hij de woorden neerschreef? Waaraan denken wij als w.j vandaag de woorden horen? Zijn er lasten die zwaar op jouw, op úw schouders wegen? Is je lichaam een last? Heb je 't aan je hart? Moet je er aan geholpen worden en zie je daar erg tegenop? Krijg je 't daar erg benauwd van? Of: willen de voeten niet meer? Loop je gebogen? Of hoor of zie je steeds slechter? Lijd je er onder? Hoe zwaar is het? Of zijn je lasten van andere aard? Heb je problemen met iemand of met mensen? Is er een conflict in je leven dat zwaar op je weegt? Ik ken mensen, die hebben nu al jaren geen contact met een zoon. En daarom zien ze ook hun kleinkinderen niet opgroeien. Dierbare gasten en parochianen: je ziet het aan die mensen, hoeveel verdriet ze daar van hebben. Ze gaan er echt onder gebukt. En ga zo maar door: echtscheidingsperikelen, financiële problemen, je baan die op de tocht staat, zonder werk, verslavingsproblematiek, niet lekker in je vel zitten enzovoort. Het kan de vreugde die een mens in het leven heeft allemaal behoorlijk temperen, dimmen of zelfs geheel vergallen. En dan horen we vandaag in de kerk Jézus zeggen: "Komt allen tot Mij die uitgeput zijt en onder lasten gebukt, en ik zal u rust en verlichting schenken. Neemt mijn juk op uw schouders en leert van Mij: Ik ben zachtmoedig en nederig van hart; en gij zult rust vinden voor uw zielen, want mijn juk is zacht en mijn last is licht." Wat een heerlijke woorden. Balsem voor de ziel zijn ze. Goed luisteren naar die woorden, ze goed tot je laten doordringen, ze de ruimte van je geest en je hart laten vullen, ik denk: daar héb je werkelijk wat aan. Woorden waarin je bijna letterlijk kunt wonen zijn het. Je zou ze kunnen memoriseren. Je zou ze kunnen opslaan in je geheugen Je zou het misboekje van vandaag mee naar huis kunnen nemen. Je zou Jezus' woorden kunnen onderstrepen en regelmatig voor jezelf hardop of in stilte kunnen reciteren. En op een gegeven moment kun je die woorden dan dromen. En je kunt ze uit je geheugen opdiepen wanneer je maar wilt, en vooral: als het nodig is. Uit 't hoofd leren noemen wij dit. To learn by haert zeggen de Engelsen, uit of in je hart leren. Ik weet zeker dierbare parochianen en gasten: wie deze woorden van Jezus altijd bij zich heeft en ze in zich laat werken, die hoeft allerlei pillen niet te slikken en die hoeft niet naar de psychiater. Lekker goedkoop! Wie op zo'n manier werkelijk lééft met de Heer, die is sterk en die kan veel aan, die kan veel drágen, misschien wel de hele wereld zoals Atlas. En zo iemand staat ook sterk ten opzichte van wie of wat hem of haar bedreigt. In de eerste lezing, uit de profeet Zacharia, hoorden we: "Zie uw koning komt to u ... Hij is deemoedig, hij rijdt op een ezel, op een veulen, het jong van een ezelin." In die woorden mogen wij onze Heer, mogen wij Jezus herkennen. Je denkt meteen aan palmzondag bij die woorden: aan hoe Jezus ooit Jeruzalem binnentrok om te lijden, om te sterven én om te verrijzen. Jaarlijks gedenken en vieren wij dat. In de processie aan het begin van de palmzondagviering en eigenlijk in en met de processie aan het begin van élke eucharistieviering kunnen wij beleven hoe Jezus bij onszelf "binnenkomt", in ons eigen Jeruzalem, in het Jeruzalem van ons hart. Ja, dat is wat wij hier ervaren: Jezus' aanwezigheid in ons wordt telkens vernieuwd en versterkt. En dan kun je veel aan! Dan kun je met name ook allerlei "tegenkrachten" in je leven aan. "Ik vaag de strijdwagens weg uit Efraïm, de paarden uit Jeruzalem; de strijdboog wordt gebroken" zo vervolgt de Zacharia-lezing. Strijdwagens, paarden, strijdboog: de geweldsmiddelen in Zacharias dagen. En hoe is dat voor ons? Wat is het moderne wapentuig? Met welke strijdwagens, paarden en strijdbogen worden u en ik geconfronteerd? Ik hoop veelgeliefden dat wij het niet hoeven meemaken dat men ons létterlijk met een mes of een vuurwapen naar het leven staat. En ik denk: geweld waar u en ik met náme mee te maken kunnen hebben is zogenaamd "verbaal geweld", dat zijn: wóórden waarvan je het gevoel kunt krijgen dat mensen ermee zagen aan de poten van de stoel waarop je zit, woorden die je het gevoel kunnen geven dat men ermee op je inhakt en die je kunt ervaren als giftige pijlen; woorden die een mens kunnen ondergraven, kunnen treffen, kunnen kwetsen, kunnen beschadigen, kunnen verwonden - áls een mens onbeschermd is, áls een mens geen goed schild heeft. Maar wij hebben wél een schild, een innerlijk schild! Het is Jezus, de koning op de ezel. Als Hij in je leeft, als "de kracht van zijn Geest in je verblijft", om met Paulus in zijn Romeinenbrief vandaag te spreken, dan ervaar je altijd vrede. En dan ervaar je kracht. En dan kun je van daar uit, vanuit die vrede en vanuit die kracht in het leven staan en met alle mensen omgaan - óók als ze jóu bedreigen. Als Jezus in je leeft, dan hoef je niet bezorgd te zijn. Dan hoef je nergens bang voor te zijn, voor niets en voor niemand. "De Heer ondersteunt die dreigen te vallen, richt al wie gebukt gaat weer op" zo klonk het in de hondervijfenveertigste psalm. Hoe groot en omvangrijk jouw taken in het leven ook zijn, al is jouw last zo groot en zo zwaar als die van de Atlas hoog bovenop het paleis op de Dam - met Jezus, met Zijn Geest, die van God zelf in je, wordt alles draaglijk en te doen, ja ... licht . Amen. Moge het voor ons zo zijn. |
Preek van de week >