VERKONDIGING in de Basiliek van de H. Nicolaas, door diaken Eugène Brussee

Schriftlezingen:
Genesis 12, 1-14a
Timoteüs 1, 8b-10
Matteüs 17, 1-9

Broeders en zusters, thuis, en hier in de kerk. De lezingen van vandaag kunnen ons helpen om na te denken over ons eigen leven en hoe dat in relatie staat tot God en onze medemens. Juist deze voorbereidingstijd op Pasen is daar een goede periode voor. Welke keuze maak ik, niet alleen tijdens de verkiezingen van komende woensdag maar ook in mijn eigen leven?

We hoorde over Abraham en de oproep van de Heer om weg te trekken uit land, stam en familie. Alle zekerheid los te laten dus om de weg te gaan die God wijst. Het is de heilige roeping waar Paulus in zijn brief aan Timoteus over spreekt in de tweede lezing. Want zo’n weg gaan is niet makkelijk en vraagt de kracht van God. Abraham heeft die keuze gemaakt. Het staat er heel eenvoudig: Toen trok Abram weg, zoals de Heer hem had opgedragen. Door die keuze wordt Abraham met recht de vader van alle gelovigen genoemd.

Het evangelie vertelt ons een bijzonder verhaal dat zich op een hoge berg afspeelt. De berg is in de Bijbel vaak de plaats waar God zich laat ontmoeten. Jezus wordt daar van gedaante veranderd: Hij begint te stralen en zijn kleding wordt glanzend als het licht. Mozes en Elia komen er zelfs nog bij als vertegenwoordigers van het Oude Verbond. Het is een topervaring die Petrus het liefst wil vasthouden door daar hun tenten op te slaan. Maar de stem uit de hemel laat weten dat het om een opdracht gaat: Luister naar Mijn Zoon, Mijn welbeminde.

Beide verhalen roepen ons op allereerst los te laten. Maar niet om het loslaten zelf maar om opnieuw te kunnen ontvangen. Abraham moet alle zekerheid loslaten om het Beloofde land te ontvangen, een groot nageslacht en de zegen van God. Dat vraagt veel vertrouwen. Aan de leerlingen wordt dat vertrouwen ook gevraagd, vertrouwen in de Zoon van God. Dat Hij niet definitief van hen weggenomen zal worden door zijn lijden en dood maar uiteindelijk als Verrezen Heer aan hen zal worden teruggegeven.

Loslaten is voor ons ook een belangrijk thema juist in deze veertigdagentijd. Loslaten van datgene wat ons van God afhoudt, van wat ons in de weg staat naar onze medemens, van wat ons binnen onvrij maakt. Loslaten wat ons verkrampt doet zijn of in zijn greep houdt. En dat alles om ruimte te maken in ons zelf voor God, voor de medemens voor ons ware zelf als beeld van God.

Daar begint het. En dat vraagt ook ons om vertrouwen. In de verkiezingen van komende woensdag is dat vertrouwen ook belangrijk. Dat je ervan op aan kunt dat politici werkelijk doen wat ze beloven. Als mensen niet stemmen, zijn ze juist dat vertrouwen kwijt, dat hun stem er toe doet, dat politici zullen doen wat ze beloven. En dat is jammer. Beter is het om de politici op wie we stemmen te blijven aanspreken op hun beloftes.

Vertrouwen dus. Dat geldt ook naar God toe. Dat het loslaten iets goeds tot gevolg heeft. Dat we werkelijk die innerlijke vrijheid mogen ervaren die ons in staat stelt op liefdevolle wijze om te gaan met onze medemens, en vrijmoedig in relatie te treden met God. Die God die ons tegemoet treedt in de gave van de Eucharistie, in de gave van zichzelf als uiterste daad van liefde. Dat is zo iets groots.

We vieren dat heel bijzonder ook komende week en komend weekend in het feest van het Mirakel van Amsterdam en de Stille Omgang hier in onze hoofdstad.

Juist in de Eucharistie mogen we iets van die stralende en lichtende Christus, de Welbeminde van de Vader, terugzien en ook de opdracht om te leven als Hij.